Vorige week stond ik in de rij bij de kassa van de C1000. In het vorstelijke, pittoreske Baarn spreekt men van ‘de C’ of ‘de C-mille’. Ja, ja, we doen natuurlijk wel boodschappen op stand, zeg ik met ordinair toiletpapier in mijn mandje. Achter mij stond een stoere, brede zeeman met een embleem van de reddingsbrigade. Naast mij hoor ik een C-meisje tegen haar collega zeggen: ‘Mooie kleur hè, die nieuwe shirts. Echt mijn kleur.’ Geïnteresseerd kijk ik opzij. Niets mis met een oranje shirt zou ik zo zeggen totdat ik de tekst op de achterkant zag. ‘Wij hebben er zin in!’ Voordat ik het wist floepte ik ‘Waar heb je dan zin in?’ eruit, waarop mijn zeebonk hard begint te lachen. ‘Haha…,’ hikt hij, ‘dat had ik nou nooit durven zeggen! Maar ik dacht het wel!’ Wie zou zo’n slogan bedenken? Een duur reclamebureau? Ik zou het shirt amme-nooit-niet aantrekken, maar ja, echt representatief voor de doelgroep ben ik ook niet. ‘Het is wel lekker duidelijk,’ brult de zeeman nu van het lachen. ‘T’is wel handig als je weet waar je aan toe bent! Niets omzichtig vragen. Een zeeman wil ook wat.’ Ondertussen wordt er flink gelachen in allebei de rijen. Morgen maar eens naar de C, ff checken of ze er nog steeds zin in hebben!