‘K vind nogal vaak dat iets op een bepaalde manier moet gebeuren. Dat betekent dan eigenlijk dat het op mijn manier moet (en ook vaak meteen). Waarom? Omdat IK vind dat het zo hoort of heurt, hoe je het wilt. Nogal normatief, toch? Ik kan me enorm opwinden over mensen die niet reageren op een mail. Zeker als je iets voor de derde keer (ja, ik blijf vriendelijk) vraagt. Salade uit die schaal smaakt het lekkerst, de bedden maak je op manier x op en in groot gezelschap blijven de kinderen aan tafel totdat alle kids klaar zijn. Soms kun je maar beter je commentaar inslikken, ook al komt het stoom uit je oren. Waarom? Daarom.

Maar onderstaande meneer weet absoluut niet hoe het hoort. Korte inleiding. Mijn nicht zit sinds kort op een site voor hoger opgeleiden. Toen ze deze heer vriendelijk (ze is namelijk erg correct) had afgewezen, ontving ze dit bericht:
‘Dan heb ik me in jou faliekant vergist. Ik dacht een zin te lezen in jouw profiel, en die triggerde mij. Dus niet, verkeerde inschatting mijnerzijds. Jouw inleving is schijnbaar evenveel als die van een dooie microbe, namelijk 0,0000000000. En deze inschatting is mijnerzijds gegarandeerd wel goed. Dat moest ik even kwijt. No hard feelings hopelijk, ben nu eenmaal een botte boer’.
Deze keer geen stoom uit onze oren; we plasten in onze broek van het lachen. Dan stellen mijn ‘zo hoort ‘t’ neuroses echt helemaal niets voor! Deze heer heeft er absoluut geen kaas van gegeten.